SaDeCe ''ADANASPOR''

Güneşin bin yıllardır doğduğu topraktır “Çukurova”. Çukurova deyip de genellemeli çünkü Çukurova Adana’dır, ötesi berisi Adana’nın yan mekanları.

Evet Çukurova Adana’dır. Adana’da güneştir; Şu topraklarda bin yılardır tüm yakıcılığıyla, sıcağıyla, bereketiyle turuncusuyla doğan…

Güneş doğarken de batarken de turuncudur Adana’da ; çünkü turuncu Adana’dır.

“Üç bin yıl önce bu şehri kuran Kizzuwatna krallarından İspuhatşu’nun mühründen beri ” turuncu turuncu doğar güneş burada, hatta çok daha öncesinden de…

Bu turuncu daha yakın zamanlarda buralarda portakal, mandalina ile yani narenciye ile kendini somutlaştırma fırsatını bulabilmiştir.

Her rengin bir hikayesi ve kişiliği vardır, şehirlerin de öyle, kimi zaman farkında olmasak da; ama gözünüzü kapadığınızda ve bir rengi bir şehirle özdeşleştirdiğinizde turuncu Adana’dır.

Adana yurttur turuncuya. Peki yalnızca turuncu mudur Adana?

Derken hasat zamanı genç kızlar, adamlar kadınlar, çocuklar, yaşlılar öpülesi elleriyle pamuk tarlalarında …beyazda…Sonra portakal bahçelerinde yine onlar turuncuda…Sıcakta soğukta; yazda, kışta; yani hayatın ve emeğin Adana’ya dair renklerinde.

Adanaspor’un kurulduğu yıllarda ve de sonrasında sahne ruhunu veren, o şehirde anlamını bulan bu renkler Adanaspor’la da yepyen bir kimlik kazanır böylece.
“Ve olunca gece
turuncu bir ay doğar
pamuk tarlalarının üzerine
sonra bir çocuk
rüyasında gülümser
kadim ovada
portakal çiçeklerine”

İşte böyledir turuncu ve beyaz’ın hikayesi Adana’daVe turuncu beyazın anlamı,değeri kederi ve güzelliği..!

Yaşın 13-14 e girer; tuttuğun takımın maçına gidersin.Aklın eriyordur milletin neye bağırdığını,neye küfrettiğini. Belki de senle beraber ilk kez maça gelen 7-8 yaşında çoçuklarda vardır;Anlam veremeyen... 1,2,3 derken omuz omuza durduğun yaşıtların abilerinle büyük bir heyecanla deplasmana gidersin,değişik duygudur. araban taşlanır;km lerce uzakta annen baban seni arkadaşlarının yanında zannederken sen kimsenin adını bilmediğin bir yerde joplanırsın belkide gözaltına alınırsın,belkide bıçaklanırsın yada an gelir bıçaklamak zorunda kalırsın. Acıyı tadarsın...Her ikiside farklı bir acı verir sana; bıçaklanmak yada bıçaklamak.! Günler ay olur;aylarda yıl...Bu devran hep döner.Arman için Davan için arada bir dostça karşılanıp dostça karşılaşsanda KAVGANIN TAM ORTASINDASINDIR. Nesiller nesillere böyle bırakırlar tribünlerini...!Tribün hayattır. Orada öğrenirsin bir kişinin senden bir cigara isterken ki niyetini.Dışardaki dostu düşmanı orda ayırt edersin. Annen-baban olmadan ; ilk orda kendi hayatını kurarsın.Kendi hükmünü sorgular uygulamaya koyarsın...Dışarda hep dışlansanda şu anda çok olmasada 90 lı yıllarda atkı dolayanlara tip tip bakılsada sen farklısındır. Kolay değildir tribüncülük.!gecenin 4 nde kalkıp gitmek; kırılan cam nedeniyle soğukta titreye titreye gelmek.hele birde yağmur yemişsen yada Allahın bir köyünde tazikli suyla ıslatılmışsan... Ts,Gs,Fb,bjk,Eskişehir,Bursa,Kocaeli vs. vs. Yıllardır semtlerinin,armalarının,tribünlerin peşinde yeri gelip vurulan,yeri gelip vuran,anne babasıyla ters düşen,sevgilisinden ayrılan,zamnı geldiğinde birbirlerine Döner bıçaklarıyla saldıranlar,yeri geldiğinde birbirlerine sıcak çay ikram edenler...! Artık yukarda anlattıklarıma yer yok.yeni nesil tribünlerde böyle şeylere yer yok. Kazanacaksın bir üniversite ; gideceksin şehre.okuldan 3-4 arkadaş yapacaksın.Sonra bir grup kuracaksın ve sözde şehrine sahip çıkacaksın ve en sonunda şehrine isim yapmış bir takım gelsin diye Dua edeceksin.! Mevzu oldumu emanetle degil kamerayla cep telefonuyla gireceksin..Etiket yapmak için..Eskisi gibi satırla dönerle degil..Eskiden tribununde rajonları vardı mevzu olur orda biterdi..2. maçta açılırdı eski defterler..Artık öyle degil..Elinde varsa video resim kralsın bu alemde...Heryere yapıştır artık..Deplasmana felan gitmene gerek yok zaten..Ondan bundan duyup yazarsın ne olacak...Nerden bileceklerki gitmedigini.

Hemen hepimizin çocukluk yıllarının bir parçasıdır; Baba elinden tutup stada akmak, stadda o heyecanı yaşamak ve her seferinde senin olduğun tribündeki suskunluğun aksine "Turbeyler"e uzun uzun bakıp orada olup o heyecanı yaşamanın hayalini kurmak...Bu karambolde her maça gitmek... Turuncuyu Beyazı nefes almak gibi içine çekipte, içindeki çocuk o kadar büyük heyecanlardayken suskun kalabilmek... Çocukluk yıllarımızın rüyasıdır, 90 dakika tempo tutup, boğazımız patlarcasına "Adanaaaa" diye haykırmak...Vakti Geldi Zaman Ayrılık... Kimi zaman söyleyememişizdir "Bende o gruba girmek istiyorum, bende orada olmak istiyorum!" diye... Küçüğüzdür... Bilmiyoruzdur... Babanın oğluna duyduğu "Senin kılına zarar gelmesin" bakışlarıyla defalarca reddedilirsiniz... Ya sonrası? Kaçışlar, izinsiz olarak o heyecanı yaşamalar... Ve sonrası...Bazen eve babadan önce gelebilmek adına atılan onca taklalar, eve geldiğinde sesinin kısık olduğunu babanın anlamaması için, "Yorgunum, uyuyorum" larla araya kaynayıp, yastığına başını koyup saatlerce tribün heyecanını yaşamak... Bazen babanın gözünden kaçmayan o kaçışlar ve tatlı-sert dinlenen vaazlar ve gençlik anıları... Daha sonraki zamanlar artık planlı olarak başlamıştır gruplara gitmeler... "Artık biliyor babam, içim rahat, bugün boğazım yırtılsa da bağırırım, nasılsa eve gidince uyku, yorgunluk sendromu yaşamayacağım!"Bugünlerle büyüdük hep... Adana'nın o tozlu yollarında, o sıcak asvaltında saatlerce hep aynı heyecanları kurduk, haftanın herhangi bir günü, herhangi bir saatinde; "Bugün de maç olsa keşke!" Turuncuyu düşündük bol bol, gözümüzün iliştiği her köşede turuncudan, Adana'nın vazgeçilmezi portakaldan kesitler gördük bol bol... Yaşadık büyük bir heyecan ve gururla Turuncunun Kutsallığını! Ya o pamuk beyazı? Adana'nın olmazsa olmazı... Renklerin en asili... Beyaz bir sayfaya daldığınızda o kadar büyük heyecanlar yaşarsınız ki bir süre sonra, tertemiz bir sayfadır o... Beyazdır, Asildir, Kirlenmemiştir...Bu heyecanları yaşarken çıktık tribüne... Tribünün vazgeçilmez bir unsur olduğunu yaşamaya başladık 14-15 yaşlarında... Tribün, bizi içine çeken büyük bir aşktı... Turuncunun ve beyazın haykırıldığı her an aşkımızın depreşmesi... Heyecanımızın tavan yapması... Var mıdır bu aşkın başka bir eşi daha? Bu güzelliklerle yaşadık gençliğimizin ilk yıllarını... Konya'da yaşadığımız Turuncu Beyaz aşk... Ankara'da attığımız "Şampiyon Adanaaa" sloganları... Okuldan kaçıp geldiğimiz yağmurlu Ankaragücü kupa maçı... Adana'ya ihanet eden kimsenin karşılıksız kalmadığı gibi Hikmet Karaman'ın da nasibini aldığı o büyülü 4-4lük Kocaeli maçı... Şampiyonluk rüyaları... Atılan turlar... Tüm bu heyecanların ardından yaşanan hızlı düşüş trendi ve Göztepe tribünlerinde açılan bir pankartı görüp uzun uzun düşünmek, "Gençliğimin Katilisin..." Herşey Senin Uğruna Katlanmak Boyum Borcu... Umudun Bittiği Yerdeyim...Başın Öne Eğilmesin Aldırma Kaplan Aldırma...Saatlerce, günlerce, aylarca mırıldanılan bu şarkılar... Alaycı bakışlar, Turuncu-Beyaz aşkınızı tetikleyen o alaycı sözler! Tüm bu kaostan çıkıp bugünleri yaşamak... Sensiz Yaşayabilmirem...Beni bir daha sensiz bırakma Kaplan'ım... Yaz aylarında nefes almanın güçleştiği şu memlekette bana transfer bombalarını okuma şerefini çok görme... Stad Stad, Şehir Şehir peşinden koşup yağmurda, çamurda verdiğimiz mücadelenin, o cefanın vefanın sevinçlerini, üzüntülerini çok görme...

1. EĞER 'REGÜLÂTÖR' DENDİĞİNDE AKLINIZA ELEKTRİKLİ EV ALETLERİNİN DIŞINDA BİR YER İSMİ GELİYORSA
2. KANAL KOKUSU NEDİR BİLİYORSANIZ
3. BARAJ YOLU 5.5 VE 6.5 DURAK KAVRAMLARI SİZE BİR ŞEY İFADE EDİYORSA
4. 'KİRVE', 'TEKER', 'KIYMA' GİBİ KAVRAMLARI KULLANIYORSANIZ
5. 'ŞIRDAN' KELİMESİ SİZE BİR ŞEYLER HATIRLATIYORSA
6. 'BİCİ BİCİ','MUMBAR', VE 'LAGOS' NEDİR BİLİYORSANIZ
7. KONUŞURKEN ARADA BİR DİLİNİZ İSTEMESENİZ DE 'GELİYOR', 'GİDİYOR', 'GELEK', 'YAPAK' 'EDEK' SEKLİNDE SÜRÇEBİLİYORSA
8. GÖRDÜĞÜNÜZ HER CAMİİ SABANCI CAMİİ İLE KIYASLIYORSANIZ
9. KAVŞAKTA KIRMIZI IŞIK ALTINDA BEKLEMEK VE KARAKIŞ NEDİR BİLMİYORSANIZ
10. KAR GÖRMEK İÇİN POZANTI’YA YADA ÇAMLIYAYLA’YA GİTTİYSENİZ (T-SHİRTLE)
11. ZURNA DUYDUĞUNUZDA İÇİNİZ CIZ EDİP KALKIP OYNAYASINIZ GELİYORSA
12. 'BİCİ BİCİ''NİN ASLİNDA ÇOCUKLARA SÖYLENEN BANYO KELİMESİ OLMADİGİNİ VE ÇOK DA LEZZETLİ OLDUGUNU DÜSÜNÜYORSANİZ
13. SİCAKTAN BAYİLİYORSANİZ
14. COBAN DEDE'DEN ADANA MANZARASİNA BAKTİYSANİZ
15. BARAJ GÖLÜNDE YÜZER EVLERE GİRDİYSENİZ
16. HER YİL AGUSTOS SONUNDA SEVGİ ADASİNA ARABAYLA GİDİYORSANİZ
17. HİÇBİR ZAMAN BİR YERE GEÇ KALMA KORKUSU YASAMADİYSANİZ
18. INSANLAR SİZE DÖVECEK GİBİ BAKİYORSA
19. NİSAN-EKİM AYLARİ ARASİNDA HAFTA SONLARİNİ MERSİN, ARSUZ, KARATAS, CAMLİYAYLA, TEKİR, ERDEMLİ, MEZİTLİ, KİZ KALESİ CEVRESİNDE GEÇİRİYORSANİZ
20. COCUKKEN CAKMAK CADDESİNDE KAYBOLDUYSANİZ
21. BİR KERE BİLE TATLİCİ FEHMİ ÖNÜNDE BULUSUP SİNEMAYA GİTTİYSENİZ
22. ADNAN MENDERES CADDESİNE 'SAHİL YOLU' YURUYORSANİZ
23. GAZİPASA VE ZİYAPASA SİZE TARİH KİTAPLARİNİ HATİRLATMİYORSA
24. YOLDA BİRİYLE ÇARPİSİNCA KENDİ HATANİZ OLMASİNA RAGMEN REFLEX OLARAK KAFAYİ ÇAKİYORSANİZ
25. 'KİYMA' DENİNCE AKLİNİZA KEBAP GELİYORSA
26. ORTAOKULA GİDEN OGLUNUZUN OKUL ARKADASİNİ DÖVMESİ SİZİ RAHATSİZ ETMİYORSA
27. EVİNİZE EN FAZLA 100 M. UZAKLİKTA BİR YONCA MARKET VARSA
28. BASKA BİR SEHRE GİTTİGİNİZDE O SEHİRDE YASAYANLARA ACİYORSANİZ
29. UZAKTA İKEN 'AHH LAN SİMDİ ADANA'DA OLAK' DİYORSANİZ
30. MUAVİNİN SIĞACAĞI KADAR BİLE YER OLMAMASINA RAGMEN BOŞ ARABA DİYE BAĞIRILAN ANLARA TANIK OLDUYSANIZ
31. ISTIRMAK' YA DA 'OSTURMAK' VE 'YİYİNSENİZE' YA DA 'GELİNSENİZE' LAFLARINI DUYDUĞUNUZDA 'O NE Kİ LAN...?!' DEMİYORSANIZ
32. ANARYA'NIN GERİ VİTES , NAYLON'UN TRAKTÖR RÖMORKU VE HİPO'NUN ÇAMAŞIR SUYU ANLAMINA GELDİĞİNİ BİLİYORSANIZSIZ TAM BIR ADANALISINIZ...!!!
NOT: ALINTIDIR.........

İlk Adanaspor maçına Adanasporumuz süper ligde iken Adanaspor-Trabzonspor maçına gitmiştim.
Maçtan Fatih Tekkenin golüyle 1-0 malüp ayrılmıştık.
Ama o staddaki hava çok hoşuma gitmişti.Keşke her zaman gelsek diyordum içimden.Çok sevmiştim Fakat o zamanlar İskenderunda oturuyorduk ve tatil için gelmiştik Adana'ya.




Yıllar sonra sonunda Adanaya gelmiştik ve artık maçlara Amcamlar ve Babamla giderdik (O zamanlar Maratonda ''çekirdekçiydik'')



Adanaspor'umuz 3.Ligdeydi o zamanlar.Benim o bağıran Taraftar topluluguna içim giderdi Keşke Bende Orada Olsam Bağırsam diye.Ama utanırdım.Hep dışlanacağımı hissederdim. Fakat bu konuda yanılmışım.


Daha sonra TURBEYLER kuruldu ve Ben bu grupta olmak istiyordum artık.Adanaspor-İskenderundemirçelikspor maçında gruba girmek istiyordum.Artık hazırdım utanmadan sıkılmadan Atatürk parkına gittim.(orada toplanılacaktı)
Parka gittim bayağı bi kalabalık oluşmuştu.Ama ben kimseyi tanımıyordum.Daha sonra stada yüründü ve maç başladı O maçta utanarak ama zevkle Takımımıza desteğimi vermiştim Ve artık bende bi TURBEYDİM.